استافیلوکوکی

این بیماری توسط سموم پوست ریزنده استافیلوکوک اورئوس(Exofoliative Toxins) ایجاد می شود.این سموم اثر اپیدرمولیتیک داشته و شامل دو پروتئین مجزا با وزن مولکولی مشابه می باشند. سم اپیدرمولیتیک A یک محصول ژن کروموزومی و مقاوم به حرارت است و سم اپیدرمولیتیک B که روی پلازمید منتقل می شود و حساس به حرارت است.سموم اپیدرمولیتیک باعث پوسته ریزی سراسری در این سندرم می شوند.این سموم سوپر آنتی ژن هستند.

مهمترین گونه بیماریزای این باکتری استافیلوکوکوس اورئوس می باشد. باکتری های موجود در این خانواده درهمه جا از جمله گرد و غبار موجود در هوا پراکنده هستند . اکثر پرندگان سالم نیز در سطح پوست یا مخاط دستگاه تنفس یا گوارش یافت می شود و بعنوان یک باکتری عفونت زای فرصت طلب مطرح می باشد که در شرایط مستعد بیماریزا می گردد . جراهات پوستی و استرسهای طولانی از عمده ترین عللی است که باکتری را بیماری زا می کند . این میکروب نسبت به خشکی محیط مفاوم بوده و بدین ترتیب مدتها می تواند خارج از بدن موجود زنده بطور فعال باقی بماند . معمولا بیماری بطور انفرادی بروز کرده و بندرت همه گیر می شود . بسته به شرایط مختلف علائم بیماری بسیار متفاوت می باشد یکی از بزرگترین مشکلاتی که این میکروب ایجاد می کند افزایش تلفات جوجه ها در هنگام خروج از تخم و یا چند روز بعد از آن می باشد که معمولا در اثر عدم پاکیزگی لانه ها و یا استفاده نا صحیح و بی رویه آنتی بیوتیکهای مختلف در کبوتر ماده ( بعنوان پیشگیری کننده از بیماری های مختلف ) رخ می دهد . در این حالت عدم جذب کیسه زرده و یا تورم ناحیه ناف دیده خواهد شد .حالت دیگر ناشی از ورود باکتری به خون می باشد که موجب خمودگی - بی اشتهایی - ژولیدگی پرها و پف کردن و در نهایت مرگ می شود .گاهی افتادن بند های انگشتان پا و یا ناخن آنها بعلت عفونت به این باکتری می باشد . برخی مواقع عوارض عصبی از جمله لرز - برگشتن سر به طرف عقب و تشنج نیز قبل از مرگ دیده می شود . در حالاتی که عفونت از طریق خون و یا زخم پوستی به مفاصل برسد مومجب تورم و تجمع چرک فیبرینی در آنها شده و در مراحل پیش رفته موجب عفونت استخوان ها نیز می گردد . مواقعی که عوامل مستعد کننده و یا زخمهای پوستی حضور داشتته باشند این باکتری موجب تورم جلد همراه با چرک می شود و در ناحیه کف پا ایجاد آبسه کرده و سبب پادرد و لنگش می گردد .